Kto wynalazł penicylinę?

Penicylina to antybiotyk, który zrewolucjonizował leczenie infekcji bakteryjnych. Wynaleziona została przez brytyjskiego mikrobiologa, Aleksandra Fleminga, w 1928 roku.

Fleming był profesorem mikrobiologii na Uniwersytecie w Londynie i prowadził badania nad bakteriami w swoim laboratorium. Pewnego dnia, po powrocie z urlopu, zauważył, że jedna z jego petri dish (płytka z hodowlą bakterii) została zanieczyszczona pleśnią. Fleming zauważył, że bakterie wokół pleśni nie rosły, co było bardzo dziwne, ponieważ pleśń ta nie była toksyczna dla bakterii.

Fleming postanowił zbadać tę pleśń bliżej i odkrył, że była to Penicillium notatum – rodzaj pleśni, który produkuje substancję, która hamuje rozwój bakterii. Fleming nazwał tę substancję penicyliną i opublikował swoje odkrycie w 1929 roku.

Fleming próbował przetworzyć penicylinę w lek, ale nie był w stanie tego zrobić, ponieważ proces był zbyt skomplikowany i technologia nie była na to gotowa. Dopiero po kilku latach, dwaj innyszy naukowcy Howard Florey i Ernst Chain przetworzyli penicylinę w lek, i w 1941 roku, wprowadzili ją do użytku medycznego.

Fleming, Florey i Chain zostali nagrodzeni Nagrodą Nobla z fizjologii lub medycyny w 1945 roku za swoje odkrycie penicyliny, które miało ogromny wpływ na medycynę. Dzięki penicylinie, leczenie infekcji bakteryjnych stało się skuteczniejsze i szybsze. Antybiotyk ten jest nadal jednym z najważniejszych leków stosowanych w leczeniu infekcji bakteryjnych.